ABIGORUM – Exaltatus Mechanism
12 czerwca, 2025
CD, Satanath Records, album 2019
(Wersja w języku polskim poniżej)
My first encounter with a Russian from ABIGORUM took place last year during the split with the Australian band Striborg. And just as the musical part of the described project caught my attention (at that time Alexey’s solo project, the owner of Satanath Records), I will skip the electronic displays of the latter. It’s funny because on the guy’s page you can read outright nonsense about supposedly creating a new style which he himself calls Blackened Cold Wave. In short – lame electronic music with vocals in the style of black metal. But let’s leave this guy in his own world and get back to ABIGORUM. The trio of Russians quite skillfully combines elements of Black Metal with Doom and Ambient, but more on that below — enjoy the read.
The debut album brought primarily changes—both musical and personnel. Tino Thiele joins the lineup, taking on the roles of vocalist and guitarist. The second new member is Sandra Batsch, who handles the bass. Both come from Germany, so the band now has an international lineup, which is quite common these days. Meanwhile, Alexey remains behind the drums. Musically, it seems to me that ABIGORUM reaches for deliberately raw, primitive forms of expression. Listening to Exaltatus Mechanism, I strongly feel an anti-human atmosphere. It may not be the absolute pinnacle, but in my opinion, these sounds do their job well. Primitive guitar riffs, rolling through the album like thick tar, are mixed with a pounding drumbeat that shapes this rough, austere vibe. The guitar arrangements often rely on interesting melodies that bring a good dose of sadness to their music. Their repetition creates a sort of hypnosis, which positively enhances the listening experience. Certain electronic elements—pulsations, crackles, and noise—only enrich the material. Vocally, the album didn’t blow me away, but that doesn’t mean there’s anything wrong with it. It’s just not quite my taste, and still, one must admit the vocalizations are thoughtfully done. Raw screams transitioning into melodic recitations sketch madness and its scale. We—listeners—are thrown right into its center. ABIGORUM didn’t record an album that will go down in history. I doubt anyone in the underground scene can do that these days. But in my opinion, that’s not the point. What matters is supporting bands and labels, and this Russian-German trio deserves it.
(Wersja w języku polskim)
Moje pierwsze spotkanie z Rosjaninem z ABIGORUM miało miejsce zeszłego roku przy okazji splitu z australijskim Striborg. I tak, jak część muzyczna strony opisywanej ekipy dnia dzisiejszego mi weszła (wtedy projekt solowy Alexeya, właściciela Satanath Records), tak popisy elektro tego drugiego pominę. Śmieszne to, bo na stronie typa można wyczytać wierutne bzdury o rzekomym kreowaniu nowej stylistyki którą ona sam nazywa Blackened Cold Wave. Czyli w skrócie – denne elektro z wokalami a’la BM. Zostawmy jednak tego cepa w jego świecie i wróćmy do ABIGORUM. Trójka Rosjan całkiem sprawnie łączy elementy Black Metalu z Doom i Ambientem, ale o tym niżej, zapraszam do lektury.
Debiutancki album przyniósł przede wszystkim zmiany – muzyczne jak i personalne. Do składu dołącza Tino Thiele i obejmuje stanowiska wokalisty / gitarzysty. Drugą osobą jest Sandra Batsch, która zajmuje się basem. Oboje pochodzą z Niemiec, tak więc mowa już o składzie międzynarodowym, czyli procederze który w dzisiejszych czasach nie dziwi. Tym samym Alexey zostaje za perkusją. Muzycznie wydaje mi się, że ABIGORUM sięga po możliwe chore, prymitywne formy wyrazu. Słuchając „Exaltatus Mechanism” udziela mi się mocno antyludzki nastrój. Nie jest to może szczyt wierzchołka góry, ale według mnie te dźwięki spełniają swoją robotę. Prymitywne riffy gitarowe, które niczym gęsta smoła przetaczają się w tym albumie, są wymieszane z wybijającą rytm perkusją, która nakreśla ten jakże siermiężny klimat. Aranże gitar często oparte są na ciekawych melodiach, które przemycają sporą dawkę smutku do odbioru ich muzyki. Ich powtarzalność stwarza też pewnego rodzaju hipnozę, co również nieźle wpływa na odsłuch w pozytywny sposób. Pewne elementy elektroniki jak pulsacje, trzaski, szmery – wzbogacają tylko materiał. Wokalnie album mnie nie powalił, ale nie oznacza to, że jest tu coś nie tak. Trochę nie do końca to moje gusta i mimo wszystko trzeba przyznać, że wokalizy są zrobione z pomysłem. Surowe skrzeki przechodzące w melodeklamacje szkicują obłęd, jego rozmiar. Nas – słuchaczy – wrzucono w sam jego środek.
ABIGORUM nie nagrało albumu, który przejdzie do historii. Wątpię czy w obecnych czasach ktokolwiek jest w stanie to zrobić jeśli mamy na myśli podziemie. Według mnie to jednak nie problem. Ważnym jest by wspierać zespoły i wytwórnie, a rosyjsko – niemieckie trio na to zasługuje.
Lista utworów:
1.Grau und Schwarz
2.Maskenball
3.Jetzt
4.Für die Ewigkeit
5.Königreich Dunkelheit
6.Der ängstliche Mensch
7.Krieg
8.Über Dich
9.Das Kloster
Linki do zespołu:
https://www.abigorum.bandcamp.com/
https://www.facebook.com/abigorum
Linki do wydawcy:
http://www.satanath.com/
https://www.facebook.com/satanath666
https://satanath.bandcamp.com/
Autor: W.
