ARMNATT – Eternal Flame

CD / cassette / vinyl, Signal Rex, album 2021
(English translation below)

O czwartym albumie ARMNATT kilka słów padło pod tym odnośnikiem, a teraz przyszła pora na poprzedzający ‘Immortal Nature’, album ‘Eternal Flame’. Dla przypomnienia – brak informacji odnośnie daty powstania hordy, ale pierwszy materiał, split z Tmärrdhë, został zarejestrowany w 2013 roku. Po nim, zostały wydane cztery albumy (stan dyskografii datujący się na maj 2023 roku).

Black Metal w wykonaniu Portugalczyków to surowe brzmienie i prymitywne, wściekłe podejście do tejże stylistyki. Album, można by powiedzieć, został nagrany na przysłowiowe ‘jedno kopyto’, niemniej jednak, to jest właśnie jego urok (o ile o jakimkolwiek uroku można tu mówić). Na albumie znalazło się dziesięć kompozycji z czego trzy są bardzo krótkie. Są to jakby odgłosy kroków bodajże na śniegu bądź innej nawierzchni lub odgłosów ogniska (trudno mi orzec co tam się dzieje) i służą jako intro, interludium oraz outro. Pozostałe siedem utworów to toporny, archaiczny Black Metal kłaniający się w pas klasycznym nagraniom Darkthrone czy też debiutowi Gorgoroth.

Utwory, pomimo swej prymitywnej natury, bardzo dobrze się rozwijają, budują opętany klimat. Owe budowanie klimatu odnosi się jednak do całości albumu, ponieważ pojedyncze kompozycje są dość krótkie i same w sobie bezpośrednie. Połączone jednak w całość i takowo traktowane, rozpościerają zupełnie inne spojrzenie na ‘Eternal Flame’. Riffy są powtarzalne, dane fragmenty budowy poszczególnych partii utworów wymieniają się co rusz w szkieletach aranżacyjnych. Ot, prymitywne do bólu. Trzeba oddać ARMNATT, że ich muzyka wchodzi zupełnie bez popity. Podejrzewam, że nie znajdzie się żaden, ale to żaden maniak starych nagrań w takim stylu, który kręciłby nosem z niezadowolenia. Klasycznie, bezpośrednio, a jednak z niezłym feelingiem.

Szybkości utworów są w głównej mierze oparte na szybkich, zwalniające do średnich. Cokolwiek by się nie działo w danym momencie utworów, mamy tu monotonię w pożądanym tego słowa znaczeniu. Kilka słów o perkusji. Tenebrous, który na tym albumie zasiadł za tym instrumentem, odwalił kawał dobrej roboty. Sposób w jaki zostały nagrane ścieżki bębnów wydaje się być trochę niedbałym, czasem nawet odniosłem wrażenie, jakby nie do końca mieścił się w danym segmencie riffu. Kojarzy się do zdecydowanie z początkowymi nagraniami Judas Iscariot, choćby z ‘The Cold Earth Slept Below…’. Wątpię, aby to mogło być przypadkiem. Zapewne, ta niedbałość była elementem wliczonym w aranżacje, podkreśleniem prawdziwości, autentyzmu nagrania, ukazaniem kim jesteśmy. No i poniekąd też wystawieniem środkowego palca tym wszystkim, co dopieszczają swoje dokonania do granic komedii.

Wokale są trochę schowane za resztą instrumentów, ale to nadaje świetnej atmosfery. Co za tym też idzie, ich wściekła natura jest bardziej zauważalna. Będąc nieco na tyłach, wybijają się bardziej wyraziście, stają się bardziej mocne, ultymatywne. Nienawiść, furia, amok, impulsywność ekspresji – nie można tego odmówić wrzaskom wokalisty. Być może, ale tylko i wyłącznie być może, nie do końca pasują do tematyki poruszanej w tekstach przez zespół, ale to tylko mój punkt widzenia. Nie ukrywajmy, że od strony technicznej oraz wpasowania ich w muzykę, nie można nic im zarzucić, a wręcz odwrotnie.

Podsumowując, ‘Eternal Flame’ to album skierowany do wąskiego grona odbiorców lubujących się w surowym brzmieniu i monotonii aranżacyjnej wypełnionej po brzegi nocnym charakterem. Album, tak jak jego następca, jest po prostu świetny w swojej klasie i stylistyce muzycznej. I to by było na tyle, część ludzi zupełnie go zignoruje, a część uwielbi. Nie chce mi się wierzyć, że w przypadku takich albumów, mogą być ludzie środkowej opinii.

(English version)

We’ve said a few words about ARMNATT’s fourth album at this link, and now it’s time for the album that preceded 'Immortal Nature’, 'Eternal Flame’. As a reminder – there is no information regarding the date of the horde’s formation, but the first material, a split with Tmärrdhë, was recorded in 2013. After it, four albums were released (the state of the discography dating to May 2023).

Black Metal as performed by the Portuguese is a raw sound and a primitive, furious approach to the style. The album, one could say, was recorded on the proverbial 'one note’, nevertheless, this is its charm (if any charm can be spoken of here). There are ten compositions on the album, three of which are very short. They are like the sounds of footsteps probably on snow or some other surface, or the sound of a campfire (it’s hard for me to tell what’s going on there) and serve as an intro, interlude and outro. The remaining seven tracks are clumsy, archaic Black Metal that bows at the waist to classic Darkthrone recordings or Gorgoroth’s debut.

The songs, despite their primitive nature, develop very well, building a possessed atmosphere. This mood-building, however, applies to the album as a whole, as the individual compositions are quite short and direct in themselves. Combined as a whole, however, and treated as such, they spread a completely different view of 'Eternal Flame’. The riffs are repetitive, the given parts of the construction of the individual parts of the songs are exchanged every now and then in the arrangement skeletons. Just that, primitive to the point of death. You have to give ARMNATT credit for the fact that their music goes in completely without a second thought. I suspect you won’t find any maniacs of old recordings in this style, who would turn their nose up in displeasure. Classical, direct, and yet with a nice feeling Black Metal.

The speeds of the songs are mainly based on fast, slowing down to medium. Whatever happens at any given point in the songs, we have monotony here in the desired sense of the word. A few words about the drums. Tenebrous, who sat behind this instrument on this album, did a great job. The way the drum tracks were recorded seems to be a bit sloppy, sometimes I even got the impression as if he didn’t quite fit in a given segment of the riff. It is definitely associated with the early Judas Iscariot recordings, if only with 'The Cold Earth Slept Below…’. I doubt that this could be a coincidence. Probably, this carelessness was an element included in the arrangements, emphasizing the truthfulness, authenticity of the recording, showing who we are. And, in a way, also putting out the middle finger to all those who polish their works to the point of comedy.

The vocals are a bit hidden behind the rest of the instruments, but this gives a great atmosphere. What also follows is that their furious nature is more noticeable. Being a bit in the back, they stand out more distinctly, become more powerful, ultimative. Hatred, fury, amok, impulsiveness of expression – this cannot be denied to the screams of the vocalist. Perhaps, but only perhaps, they don’t quite fit the subject matter addressed in the lyrics by the band, but that’s just my point of view. Let’s not hide the fact that from the technical side and fitting them into the music, they can’t be faulted for anything, quite the opposite.

To sum up, 'Eternal Flame’ is an album aimed at a narrow audience fond of raw sound and arrangement monotony filled to the brim with nocturnal character. The album, like its successor, is simply great in its class and musical style. And that would be it, some people will completely ignore it, and some will love it. I don’t believe that with such albums, there can be people of middle opinion.

Tracklist:
1. The Ancient Path
2. Darkness Embrace
3. All in Ruins
4. Black Moon
5. Majestic Shadows
6. Dark Moon Rising
7. Eternal Flame
8. Immortal Might
9. Hordeland
10. What Once Was

Band:
https://armnatt.bandcamp.com/
https://www.facebook.com/ARMNATT

Label:
http://www.signalrex.com/
https://www.facebook.com/signalrec
https://www.instagram.com/signalrex
http://signalrex.bandcamp.com/

Autor: W.