VARGRAV – Netherstorm

Vinyl / CD, Werewolf Records, album 2018
(English translation below)

V-Khaoz nie próżnował już przy wydaniu debiutu VARGRAV. Tyle co ten facet nagrywa muzyki to pieprzona poezja. Swego czasu był zamieszany w takie nazwy jak Azaghal, Kalmankantaja czy od dawna milczący Hin Onde. Obecnie prężnie działa pod kilkoma nazwami, które z całą pewnością zostały przez część z was zauważone w podziemiu. Zaczynając od projektu o nazwie identycznej jak jego pseudonim V-Khaoz, przytoczyć tu można jeszcze nazwy jak Oath, Draudan Forest czy Olio Tähtien Takana. Zachęcam do zbadania tych projektów. Zostając przy VARGRAV należy wspomnieć, że to debiutancki materiał, który natychmiast zostaje wydany jako pełen album. Może i nie do końca jestem zwolennikiem takich zachowań, ale z drugiej strony należy przyznać cholerną dojrzałość muzyki zawartej na 'Netherstorm’. Koniec końców nie ma co narzekać, bo Black Metal w wykonaniu VARGRAV zabrał mnie w absolutną podróż do lat ’90-tych. Do czasów debiutu Emperor, Limbonic Art oraz wspaniałego i monumentalnego dzieła 'The Sad Realm of the Stars’ autorstwa Odium.

Zacznijmy od tego, że Black Metal grany przez Fina, chyba niesłusznie przez wielu został okrzyknięty Symfonicznym Black Metalem. Trudno mówić w przypadku 'Netherstorm’ o dominacji instrumentów klawiszowych. Oczywiście, tak jak było to u dwóch wspomnianych wyżej hord norweskich, tak i tutaj atmosfera jest podniosła i budowana za pomocą partii klawiszy. Jednakże występują tu małe kruczki, które moim zdaniem stanowczo odrywają łatkę symfoniczną od Fina. Przede wszystkim, podstawą albumu są partie gitar i perkusji. To wokół nich zostały zbudowane te niesamowite pasaże pełne monumentalnych, nastrojowych i czczących nocne krajobrazy klawiszy. Partie gitar charakteryzują się dość silnym naciskiem na melodie grane tremolo. Coś w nich jest. Nie są to jednak zwykłem nie niosące nic za sobą patenty. Przeciwnie. Z tego co słyszę, to riffy gitar i ich zmiany wewnątrz nich samych, ciągną za sobą właśnie zmiany partii klawiszy. Buduje to spójność i pomimo bogactwa dźwięku, mamy tu zgodność nakładających się partii instrumentów. Owa majestatyczność idzie w parze z ogromem, wręcz gigantycznością kreowanej aury. Jednak co z partiami, w których brzmią same klawisze? Występują takowe w formie preludiów na początku utworów i naprawdę są prawdziwą ozdobą całego albumu. Wprowadzają w odpowiedni nastrój słuchacza, nakreślają swoisty szkic, który za chwilę wypełnia się resztą instrumentów. Brzmieniowo album został dopieszczony. Jednakże, pomimo owej polerki dźwięku nie spadł w beznadziejne otchłanie plastiku. Większa dynamika dźwięku wyciąga większą moc z gitar i bębnów a tym samym nie pozwala im zginąć pod całunem gęstej mgły instrumentów klawiszowych. I wokale… cholera, jakże dobrze pasują tu te skrzeczące głosy, pełne zarazem i smutku i wściekłości! Hieratyczność 'Netherstorm’ zatyka dech w piersi. Bez różnicy czy V-Khaoz korzysta z wolnych partii czy przenosi się w szybkie, szaleńcze aranżacje. Klasa sama w sobie.

VARGRAV to wspaniały początek czegoś wielkiego. I nie mam tu na myśli popularności projektu (chociaż jak się okazuje po części tak jest), ale przede wszystkim, w tej podróży został odsłonięty nam dopiero pierwszy rozdział. Ile jeszcze kart zostanie spisanych? Ile równie niesamowitych, solennych nagrań sygnowanych tą nazwą dane nam będzie usłyszeć? Oby jak najwięcej, (chociaż jak już się okazuje od paru dni zapowiedź nowego albumu krąży w sieci) bo jest to prawdziwa niespodzianka undergroundu. Szczery album nawiązujący do czasów, które już zapewne nie powrócą. Aczkolwiek, pamiętać i czcić je w taki sposób jak najbardziej należy. Mam tylko nadzieję, że ktoś wyda ten album w postaci taśmy, bo to by było już dopełnieniem i urzeczywistnieniem aury tego dzieła w 100%.

(English version)

V-Khaoz hasn’t been idle with the release of his debut VARGRAV. So much of what this guy records music is fucking poetry. At one time he was involved with names like Azaghal, Kalmankantaja and the long silent Hin Onde. He’s now thriving under a few names that I’m sure have been spotted by some of you in the underground. Starting with the project named after his V-Khaoz nickname, there are also names like Oath, Draudan Forest or Olio Tähtien Takana. I encourage you to investigate these projects. Staying with VARGRAV, it should be mentioned that this is the debut material, which is immediately released as a full album. Maybe I’m not really a fan of such actions, but on the other hand one has to admit damn maturity of the music contained on 'Netherstorm’. At the end of the day, there’s nothing to complain about, because Black Metal performed by VARGRAV took me on an absolute journey to the 90s. To the times of Emperor’s debut, Limbonic Art and a wonderful and monumental work 'The Sad Realm of the Stars’ by Odium.

Let’s start from the fact that the Black Metal played by Fin, probably wrongly, was called Symphonic Black Metal by many. It’s hard to talk about keyboard dominance in the case of 'Netherstorm’. Of course, as it was with the two aforementioned Norwegian hordes, also here the atmosphere is solemn and built with the help of keyboard parts. However, there are small tricks here, which, in my opinion, definitely detach the symphonic patch from Fin. First of all, the basis of the album are the guitar and drum parts. It is around them that these amazing passages full of monumental, atmospheric and worshipful night landscapes keyboards were built. The guitar parts are characterized by quite a strong emphasis on tremolo melodies. There is something in them. However, these are not mere patents carrying nothing. On the contrary. From what I hear, the guitar riffs and their changes within them, are followed by changes in the keyboard parts. This builds coherence and despite the richness of the sound, we have here the concordance of the overlapping instrumental parts. This majesty goes hand in hand with the enormity, even giganticity of the created aura. But what about the parts where only the keyboards sound? They appear in the form of preludes at the beginning of the tracks and they are the real decoration of the whole album. They put in an appropriate mood of the listener, they outline a kind of sketch, which in a moment is filled with the rest of the instruments. Sonically the album was polished. However, despite this polishing of the sound it did not fall into hopeless abysses of plastic. More dynamic sound pulls more power from guitars and drums and at the same time doesn’t let them get lost under the shroud of thick fog of keyboard instruments. And the vocals… Damn, how well those shrieking voices fit here, full of sadness and rage at the same time! The heterogeneity of 'Netherstorm’ is breathtaking. No matter if V-Khaoz uses slow parts or moves into fast, frantic arrangements. A class of its own.

VARGRAV is a great beginning of something great. And I don’t mean the popularity of the project (although, as it turns out, it partly is), but, above all, in this journey only the first chapter has been unveiled to us. How many more pages will be written? How many equally amazing, solemn recordings signed with this name will we be given to hear? Let’s hope for as many as possible (although, as it turns out, the new album’s teaser has been circulating online for a few days now) because this is a real surprise for the underground. An honest album referring to the times that probably won’t come back. However, they should be remembered and worshipped in such a way. I only hope that someone will release this album as a tape, because it would be the completion and realization of the aura of this work in 100%.

Tracklist:
1.Netherstorm
2.Shadowed Secrets Unmasked
3.Limbo of Abysmal Void
4.Ethereal Visions of a Monumental Cataclysm
5.Obidient Intolerant Ensnared
6.In Divine Embrace of the Dying Light

Band:
https://www.facebook.com/Vargravofficial/

Label:
https://www.facebook.com/werewolf.rex/
https://www.werewolf.fi/

Autor: W.